Minęło sto lat od dnia 13 lipca 1920 r., kiedy to została przyjęta przez Sejm Ustawodawczy II Rzeczypospolitej pierwsza w Polsce ustawa o szkołach akademickich.
Ustawa opracowana i uchwalona w bardzo trudnym okresie dla Polski, trwała, bowiem woja polsko-bolszewicka. 13 sierpnia 1920 r. rozpoczęła się tzw. „bitwa warszawska”. Ustawa została opublikowana dwa dni wcześniej, 10 sierpnia 1920 r. w Dzienniku Ustaw RP Nr 72 poz. 494, w którym opublikowano także w poz. 495 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych o wprowadzeniu w Warszawie godziny policyjnej od 10 wieczór do 4 rano, które obowiązywało od dnia jego ogłoszenia (pod zawoalowaną nazwą rozporządzenie w przedmiocie uregulowania ruchu publicznego).
We wstępie do ustawy, pełniącym jednocześnie rolę preambuły wyznaczającej dobitnie i syntetycznie miejsce, znaczenie oraz zadania, jakie maja wypełniać szkoły akademickie, ustawodawca stwierdza – „Najwyższe uczelnie, poświęcone pielęgnowaniu i szerzeniu wiedzy, noszą w Państwie Polskim w ogólności nazwę szkół akademickich, a w szczególności wszechnic, czyli uniwersytetów, szkół głównych, politechnik i akademii. Zadaniem ich jest służyć nauce i ojczyźnie. W tym celu mają one szukać i dochodzić prawdy we wszystkich gałęziach wiedzy ludzkiej, oraz przewodniczyć na drodze poznawania tej prawdy przez młodzież akademicką, a przez nią rozpowszechniać ją wśród całego narodu polskiego w imię zasad, przyświecających moralnemu i umysłowemu doskonaleniu się rodzaju ludzkiego. Zadaniem szkół akademickich jest również przygotowanie młodzieży do zawodów praktycznych, których wykonywanie wymaga naukowego opanowania różnych gałęzi wiedzy i samodzielnego sądu o wchodzących w ich zakres zagadnień teoretycznych i praktycznych.”