Szkolnictwo wyższe

Роль вищих навчальних закладів у розвитку економіки, основаної на знаннях

У день відкриття нового навчального року у всіх польських та українських університетах виголошувалися прекрасні доповіді про надзвичайно важливу роль вищих навчальних закладів в інноваційному розвитку економіки на основі знань; були представлені чудові результати турботи державної влади та місцевого самоврядування щодо розвитку науки та університетів. Після вручення більшою чи меншою мірою заслужених орденів та різних медалей, а також фінансових та матеріальних премій, коли «фанфари успіху» стихли, життя в університетах нормалізувалося до режиму роботи без камер та фотоспалахів.

Rola szkół wyższych w rozwoju gospodarki opartej na wiedzy

W dniu inauguracji nowego roku akademickiego we wszystkich szkołach wyższych Polski i Ukrainy wygłaszano wspaniałe referaty o niezmiernie ważnej roli szkół wyższych w innowacyjnym rozwoju gospodarki, która opierała się na wiedzy; prezentowano znakomite efekty troski rządu i samorządu terytorialnego o rozwój nauki i szkół wyższych.  Po wręczeniu bardziej lub mniej zasłużonych orderów i rozmaitych oznaczeń oraz rozdaniu nagród finansowych i rzeczowych, kiedy umilkły „fanfary sukcesu”, życie w szkołach wyższych wracało do normy bez kamer i błysku lamp. Gospodarka nie ma się na czymś silnym i prężnym się oprzeć, bo instytuty naukowo-badawcze i szkoły wyższe wegetują i efekty ich pracy są niezadawalające, dalekie od potrzeb i oczekiwań, część ich pracowników, doktorantów i studentów  z trudem wiążą koniec z końcem za stawkę płac mniejszą niż życie. Instytucje te nie mogą służyć partykularnym interesom polityków, duchownych, właścicieli kapitały i osobom sprawującym władze, ale tylko i wyłącznie społeczeństwu. Dlatego też szkoły wyższe i instytuty naukowo-badawcze musza być wolne i niezależne od nich, aby mogły należycie i służyć społeczeństwu. Jednocześnie państwo musi uczelniom publicznym (państwowym) zapewnić środki finansowe na rozwój, pokrycie kosztów prowadzonych badań naukowych i wydatków związanych zrealizowanym procesu dydaktycznego, w tym godziwego wynagrodzenia na wysokim poziomie jakościowym. Bez wymaganego należytego zabezpieczenia kapitałowego, i wyposażenia w środki pieniężne te szkoły wyższe nie mogą zrealizować zadań na poziomie oczekiwanym przez gospodarkę, która ma być oparta na wiedzy.

Управління якістю та якість управління у вищих навчальних закладах та оцінка якости наукової діяльности в Польщі

Підвищення рівня якости освіти і розвиток науково-дослідної роботи та постійне підвищення якости її результатів стало основним викликом, який стоїть перед керівниками вишів у Польщі. Тому ключовим питанням, необхідним для розвитку державних і недержавних вищих навчальних закладів стало значне, постійне підвищення якости управління в цих закладах, а також підвищення якости управління наукою і вищою освітою на державному рівні. Для цього як в Міністерстві, так і у всіх вишах повинна розроблятися фактична, а не фіктивна, спрямована на забезпечення якости система управління, яка реально, а не на папері, забезпечувала б підвищення якости роботи працівників. Система управління у вищих навчальних закладах для забезпечення безперервного поліпшення якости управління повинна бути заснована на принципах загального контролю якости (Total Quality Commitment – TOC) і загального управління якістю (Total Quality Management – TQM) . Обовя'зком вищих навчальних закладів в державах, які підписали документ Болонського процесу в рамках Європейського простору вищої освіти (ЄПВО) є підпорядкування системи управління якістю у виші, розробленим Європейською асоціацією із забезпечення якости вищої освіти (European Association for Quality Assurance in Higher Education – ENQA): стандартам і настановам задля забезпечення якости в Європейському просторі вищої освіти (Standards and Guidelines for Quality Assurance in the European Higher Education Area – ESG). Ці стандарти були прийняті в травні 2005 року в Бергені і переглянуті в Єревані в травні 2015 р. під час конференції міністрів з питань вищої освіти країн ЄПВО (European Higher Education Area, Ministerial Conference) .

Professional mobility of student's youth

The problem is in the sense of professional mobility not only as a process of retraining or adaptation to the profession, as well as continuous personal self-development, transition to another stage career and the acquisition of new social and psychological competences. We considered professional mobility as the foundation a basis of effective response of the personality to the “call” of modern society, the peculiar personal resource which is the cornerstone of effective transformation of public environment and itself in it; the system multilevel phenomenon that requires the integrated, cross-disciplinary approach to the research; internal (motivational and intellectual and strong-willed) potential of the personality, the cornerstone of flexible orientation and activity reaction in dynamic social and professional conditions according to own living positions; provides readiness for changes and realization of this readiness in the activity (readiness of the personality for modern life with his multidimensional factors of the choice) determines professional activity, subjectivity, the creative relation to professional activity, personal development, promotes the effective solution of professional problems. In professional mobility of young students it is important to consider the socio-economic aspects.

Zarządzanie relacjami szkoły wyższej z praktyką

Szkoły wyższe spełniały dwie misje: badawczą i edukacyjną, wierne zasadzie jedności nauki i kształcenia liberalnego uniwersytetu Humboldta. Pod koniec XX wieku dostrzeżono rosnące znaczenie relacji uniwersytetu z otoczeniem oraz współzależność miedzy uczelnią, państwem i rynkiem. Wykształciła się, bowiem trzecia misja uniwersytetu – budowanie i rozwijanie pożądanej relacji z otoczeniem, w tym zwłaszcza z szeroko rozumianą praktyką.

Zarządzanie interesariuszami uniwersytetu

Uniwersytety w Europie od XIX wieku spełniały dwie misje: badawczą i edukacyjną, wierne zasadzie jedności nauki i kształcenia liberalnego uniwersytetu Humboldta. Pod koniec XX wieku dostrzeżono rosnące znaczenie relacji uniwersytetu z otoczeniem oraz współzależność miedzy uczelnią, państwem i rynkiem. Wiek XXI to uniwersytety europejskie i amerykańskie rozpoczęły od zaliczenia do swych głównych celów realizację trzeciej misja uniwersytetu – budowanie i rozwijanie pożądanej relacji z otoczeniem, w tym zwłaszcza z szeroko rozumianą praktyką.

Uniwersytet liberalno-przedsiębiorczy gwarantem kultury jakości

Począwszy od powstania pierwszego uniwersytetu średniowiecznego do dziś  ewoluuje koncepcja zarządzania w uczelniach w kierunku uniwersytetu: liberalnego, przedsiębiorczego, państwowego, tradycyjnego, itd.. W centrum układu tych koncepcji uniwersytetów znajduje się współczesny polski uniwersytet na rozdrożu, który chciałby się rozwijać, ale nie może się zdecydować - w jakim kierunku powinien dokonać wewnętrznej transformacji swego funkcjonowania i restrukturyzacji zarządzania.

Kluczowe czynniki kreujące jakości zarządzania w uczelniach w warunkach globalizacji oraz integracji europejskiej

Osoby pełniący funkcje kierownicze w szkole wyższej świadczą usługę polegającą na zarządzaniu w zamian za określone wynagrodzenie i przywileje. Jakość świadczenia usługi polegającej na podejmowaniu decyzji w uczelni, czyli jakość pracy zarządzających w uczelni nazywamy jakością zarządzania w szkole wyższej.

Uwarunkowania jakości kształcenia i uzyskiwania wartości dodanej w procesie dydaktycznym - wyniki badań

Władze wydziałów i instytutów odpowiedzialne za jakość kształcenia swoich studentów, chcąc mieć poczucie dobrze spełnionego obowiązku, formułują i przyjmują własne subiektywne oceny i głoszą, że poziom świadczonych usług dydaktycznych jest wysoki. Nie w sposób spotkać w Polsce i na Ukrainie szkoły wyższej, w której głoszono by, że poziom ich jakości kształcenia jest niski, a wartość dodana, jaką uzyskują studenci po ukończeniu studiów jest mierna.

Subskrybuj Szkolnictwo wyższe