W ramach reformy szkolnictwa wyższego od marca 2011 roku wdrażane są w Polsce nowe rozwiązania dotyczące funkcjonowania uczelni publicznych i niepublicznych, w tym zwłaszcza zarządzania nimi. Prowadzone przez autora wieloletnie badania oraz śledzenie procesu przygotowywania i opracowania kolejnej wersji noweli prawa dotyczącego szkolnictwa wyższego w Polsce pozwala na stwierdzenie, że przyjęta przez sejm i senat ostateczna wersja tej noweli różni się od wcześniejszych (i to nie zawsze na plus) oraz, że jest pierwszym etapem reformy szkolnictwa wyższego, za którym muszą pójść następne, bardziej radykalne i konsekwentne, poparte pokaźnym wsparciem finansowym.
Oznacza to, że ostateczny kształt modelu zarządzania w szkołach wyższych nie został jeszcze określony i prace nad tą kwestią będą jeszcze w Polsce trwały. Dlatego też warto pochylić się nad problemami i sposobami doskonalenia zarządzania w uczelniach publicznych i nie publicznych oraz zająć się budową, jak na razie zarysu, modelu doskonalenia zarządzania w szkołach wyższych, którego wdrożenie spowoduje ciągły wzrost jakości zarządzania. Ten cel przyświeca autorowi w poniższym opracowaniu, w którym skoncentrowano uwagę na kilka najważniejszych problemach towarzyszących procesowi doskonalenia zarządzania w szkole wyższej.