Wprowadzone po drugiej wojnie światowej do terminologii nauk o zarządzaniu,
zaczerpnięte z wojska, takie pojęcia jak: strategia, taktyka, front, operacja, walka, kampania, bitwa,
itp zadomowiły się na trwale w literaturze. Strategia (z greckiego) to „dział sztuki wojennej
obejmujący przygotowanie i prowadzenie wojny jako całości oraz jej poszczególnych kampanii i
bitew”1 Natomiast taktyka to „część sztuki wojennej, obejmująca teorię i praktykę prowadzenia
walki przez jednostki różnych rodzajów wojsk”2. Musimy więc rozróżniać strategię bitwy, wojny od
taktyki ataku czy obrony podczas danej bitwy. Taktyka jest więc sposobem realizacji, metodą
postępowania, zmierzającego do realizacji celu działania według przyjętej strategii. Rozwijająca się
konkurencja między samodzielnymi podmiotami gospodarczymi w gospodarce rynkowej przyjęła
postać walki konkurencyjnej.
Taką konkurencją stopniowo zostają objęte wpierw nauka a następnie szkolnictwo wyższe.
Sprzyja temu globalizacja i integracja europejska. Uniwersytety stają się podmiotami
gospodarczymi na rynku usług naukowo-badawczych, edukacyjno-wychowawczych i doradczoeksperckich.
Walka o rynek staje się bardzo ważnym wyzwaniem stojącym przed każdą szkołą
wyższą w Polsce i w Europie. Funkcjonowanie uczelni na zasadach rachunku ekonomicznego
sprawia, że muszą one ze swych przychodów pokryć koszty funkcjonowania i wygospodarować
nadwyżkę ekonomiczną, przeznaczoną na samofinansowanie swojego rozwoju. Uniwersytety stały
się trwałym podmiotem gospodarki rynkowej, podlegającym ekonomicznym prawom rynku.
Celem opracowania jest przedstawienie cech i przebiegu opracowania strategii naprawczorozwojowej
szkoły wyższej oraz prezentacja i ocena strategii rozwoju sześciu największych,
publicznych uniwersytetów Krakowa, mając na względzie sformułowane w opracowaniu pytania
postawione przed tymi strategiami.
Pobierz plik artykułu (PDF)