Od pięćdziesięciu lat szkolnictwo wyższe i nauka podlegają w Polsce nieustannej biurokratycznej restrukturyzacji a problemy pozostają. Nadal nasze uniwersytety na listach rankingowych w Europie mieszczą się na bardzo dalekich miejscach a poziom osiągnięć naukowych polskich uczonych pozostawia wiele do życzenia. Celem tego opracowania jest przedstawienie zarysu aktualnych wybranych wyzwań oraz uwarunkowań restrukturyzacji szkolnictwa wyższego w Polsce w zakresie: niezgodności Krajowych Ram Kwalifikacji z wymogami Unii Europejskiej i Procesu Bolońskiego, potrzeby umiędzynarodowienia szkół wyższych oraz nierealizowania od 10 lat wymogów Unii Europejskiej zawartych w Europejskiej Karcie Naukowca. Realizacja tak sformułowanego celu pozwoli na potwierdzenie słuszności hipotezy badawczej głoszącej, że restrukturyzacji zarządzania w szkolnictwie wyższym nie nadąża za wymogami procesu globalizacji, integracji i umiędzynarodowienia nauki i szkolnictwa wyższego w Europie i świecie. Do najważniejszych przyczyn tej niekorzystnej dla wszystkich sytuacji stoi niska jakość zarządzania i niechęć nauczycieli akademickich do zdobycia odpowiedniej wiedzy, umiejętności i kompetencji w tym zakresie z jednej strony oraz małymi wydatkami na naukę i szkolnictwo wyższe z drugiej. Współczesny, polski uniwersytet na rozdrożu musi dostosować się do wymogów międzynarodowych i przekształcić w uniwersytet liberalno-przedsiębiorczy, rzeczywiście spełniający wymogi Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego oraz Europejskiej Karty Naukowca.
Pobierz plik artykułu (PDF)