Celem poniższego opracowania, jak wynika z tytułu jest przedstawienie opinii profesorów, dotyczących propozycji projakościowych zmian w systemie zarządzania szkolnictwem wyższym w Polsce, uzyskanych w ramach badań ankietowych przeprowadzonych w Polsce przez autora w roku akademickim 2010 – 2011. Projakościowa restrukturyzacja szkolnictwa wyższego ma swój wymiar międzynarodowy i krajowy. Oba te wymiary są z sobą mocno powiązane.

W Deklaracji Sorbońskiej, podpisanej 25 maja 1998 r. przez ministrów właściwych dla szkolnictwa wyższego: Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Włoch, podkreślono rolę stworzenia Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego jako klucza do zwiększenia mobilności i zatrudnialności obywateli oraz ogólnego rozwoju kontynentu. Idea ta spotkała się z gorącym poparciem rządów 29 europejskich państw, w imieniu których ministrowie właściwi do szkolnictwa wyższego podpisali w dniu 19 czerwca 1999 r. w Bolonii wspólną deklarację, rozpoczynającą tzw. Proces Boloński[1].

W ramach tematu badawczego: „Model projakościowej restrukturyzacji zarządzania w szkole wyższej”, realizowanego przez Autora na przełomie roku 2008/2009, przeprowadzono badania w pięciu publicznych szkołach wyższych w Krakowie, których celem było, między innymi, dokonanie oceny jakości zarządzania i systemu zarządzania jakością:
• na 20 wydziałach ( cztery wydziały z każdej uczelni),
• w administracji podległej kanclerzowi i w kwesturze badanych uczelni.

Od kilkunastu miesięcy przygotowywana jest nowelizacja ustawy z dnia 27 lipca 2005 „Prawo o szkolnictwie wyższym”1. W pierwszej połowie 2009 r. pojawiły się na stronach internetowych Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego „Założenia do nowelizacji ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki”, zwane dalej „Założenia do nowelizacji ustawy”.

In the course of educating ( somebody ) we cannot forget that the process has two sides: while educating, we do not narrow it down to passing on knowledge, but we also shape one’s personality. Unfortunately, this fact is so often forgotten by those who educate professionally and are responsible for the process. The quality of education must be, therefore, assessed through the prism of both parts of the notion “to educate” (somebody), and the idea of quality must take into account the multiple effects of education.

Integracja to żmudny i długotrwały proces scalenia systemu i obszaru nauki i edukacji w jedną, jednolitą całość. W przypadku szkolnictwa wyższego to stopniowe scalenie odrębnych systemów i obszarów usług badawczych i edukacyjnych świadczonych w krajach rozwijającego się związku integracyjnego w jeden system panujący na jednolitym obszarze ugrupowania integracyjnego, obejmującego te państwa. Takim nieformalnym ugrupowaniem integracyjnym jest Europejski Obszar Szkolnictwa Szkolnictwa Wyższego.

Jakość zarządzania w szkole wyższej to jakość działalności kierowniczych, czyli jakość pracy zarządzających, którzy świadczą swe usługi menedżerskiej uczelni. jakość zarządzania uprawianego przez konkretnego menedżera jest konsekwencją jego wiedzy i umiejętności oraz predyspozycji osobistych, w tym intuicji zarządczej, niezbędnych do podejmowania właściwych decyzji.

W marcu 2000 roku, na posiedzeniu Rady Europejskiej w Lizbonie, szefowie rządów krajów członkowskich Unii Europejskiej podjęli decyzję o przeobrażeniu obszaru Unii w najbardziej dynamiczną i konkurencyjną w skali globalnej (świata) gospodarkę opartą na wiedzy, która zapewni:

• zrównoważony rozwój,
• poprawę warunków zatrudnienia,
• harmonię społeczną,
• doścignięcie Stanów Zjednoczonych w poziomie rozwoju gospodarczego.

Przeniesienie z wojska do zarządzania organizacjami cywilnymi przez oficerów, którym po II wojnie światowej powierzono zarządzanie korporacjami, urzędami, pojęcia takie jak: strategia taktyka, front, operacja itp. Zadomowiły się na trwale w literaturze. Strategia (z greckiego) to „dział sztuki wojennej obejmujący przygotowanie i prowadzenie wojny jako całości oraz jej poszczególnych kampanii i bitew”. Natomiast taktyka to „część sztuki wojennej, obejmująca teorię i praktykę prowadzenia walki przez jednostki różnych rodzajów wojsk”.

W procesie kształcenia (kogoś) nie możemy zapomnieć o jego dwóch stronach; kształcenie to nie tylko przekazywanie wiedzy ale także kształtowanie osobowości człowieka. Jakże często o tym zapominają Ci, którzy zawodowo zajmuje się kształceniem lub za to kształcenie odpowiadają. Jakość kształcenia kogoś musi więc być oceniana przez pryzmat obu tych stron tego pojęcia .